دلایل پزشکی کاهش تعداد اسپرم – بخش اول
دلایل پزشکی کاهش تعداد اسپرم
کاهش تعداد اسپرم می تواند به دلیل برخی بیماری و درمان های پزشکی ایجاد شود. بعضی از این موارد عبارت است از:
– عفونت: برخی از عفونت ها می توانند در تولید یا سلامت اسپرم اختلال ایجاد کنند یا با ایجاد زخم هایی مانع عبور اسپرم شوند. این عفونت ها شامل التهاب اپی دیدیم (اپی دیدیمیت) یا بیضه (اورکیت) و برخی از عفونت های مقاربتی مانند سوزاک یا HIV هستند. اگرچه برخی از عفونت ها می توانند منجر به آسیب دائمی بیضه شوند، ولی اغلب می توان اسپرم ها را بازیابی کرد.
– واریکوسل: واریکوسل تورم وریدهایی است که بیضه را تخلیه می کند. این عارضه رایج ترین علت قابل درمان ناباروری در مردان است. اگرچه دلیل اصلی ارتباط واریکوسل و ناباروری ناشناخته است، اما عامل آن می تواند مربوط به تنظیم دمای غیر طبیعی بیضه باشد. واریکوسل منجر به کاهش کیفیت اسپرم می شود.
– مشکلات انزالی: انزال رتروگراد زمانی اتفاق می افتد که در حین ارگاسم، مایع منی به جای خارج شدن از نوک آلت تناسلی وارد مثانه می شود. شرایط مختلفی می تواند باعث انزال پسگرد یا عدم انزال شود مانند دیابت، آسیب های نخاعی و جراحی مثانه، پروستات یا مجرای ادرار.
برخی از داروها همچنین می توانند منجر به مشکلات انزالی شوند، مانند داروهای فشار خون که به عنوان آلفا بلاکر شناخته می شوند. برخی از مشکلات انزالی قابل درمان ولی برخی دیگر دائمی هستند. در بیشتر موارد مشکلات انزالی دائمی و غیرقابل درمان هنوز می توان اسپرم را مستقیماً از بیضه ها جمع آوری کرد.
دلایل پزشکی کاهش تعداد اسپرم
– تومور: تومورهای خوش خیم و بدخیم می توانند به طور مستقیم، از طریق غدد ترشح کننده هورمون های مربوط به تولید مثل مانند غده هیپوفیز، یا به دلایل ناشناخته بر اندام های تولید مثل مرد اثر منفی بگذارند. جراحی، پرتودرمانی یا شیمی درمانی برای درمان تومورها نیز می تواند بر قدرت باروری مردان تأثیر بگذارد.
– آنتی بادی هایی که به اسپرم حمله می کنند: آنتی بادی های ضد اسپرم سلول های سیستم ایمنی بدن هستند که به اشتباه اسپرم ها را به عنوان مهاجم های مضر شناسایی می کنند و سعی می کنند آن ها را از بین ببرند.
– بیضه نزول نکرده: گاهی اوقات در طی روند رشد جنین، یک یا هر دو بیضه نمی تواند از قسمت شکم به داخل کیسه ای که به طور معمول حاوی بیضه ها (کیسه بیضه) است پایین بیاید. این مشکل شایع ترین عامل کاهش قدرت باروری در مردان است.
– بیماری سلیاک: این بیماری نوعی اختلال گوارشی ناشی از حساسیت به گلوتن است و می تواند موجب ناباروری مردان شود. با اتخاذ یک رژیم بدون گلوتن می توان باروری را بهبود بخشید.
– عدم تعادل هورمون ها: هیپوتالاموس، هیپوفیز و بیضه ها هورمون هایی ترشح می کنند که مسئول تولید اسپرم هستند. تغییرات در این سیستم های هورمونی و همچنین سیستم های دیگر مانند غده تیروئید و فوق کلیه می تواند تولید اسپرم را کاهش دهد.
دلایل پزشکی کاهش تعداد اسپرم
– نقص لوله های حامل اسپرم: بسیاری از لوله های مختلف اسپرم را حمل می کنند. این لوله ها می توانند به دلایل مختلف از جمله آسیب غیر عمدی ناشی از جراحی، عفونت، ضربه یا رشد غیرطبیعی مانند فیبروز کیستیک یا بیماری های وراثتی مشابه مسدود شوند.
انسداد می تواند در هر جایی از جمله بیضه، لوله هایی که بیضه را تخلیه می کنند، اپی دیدیم، مجرای وابران، نزدیک مجاری انزال یا میزراه رخ دهد.
– نقایص ژنتیکی: اختلالات ژنتیکی مانند سندرم کلاین فلتر (که در آن مرد به جای یک کروموزوم X و Y با دو کروموزوم X و یک کروموزومY متولد می شود) بر رشد طبیعی اندام های تولید مثلی مردان تاثیر منفی می گذارد. سایر سندرم های ژنتیکی مرتبط با ناباروری شامل فیبروز کیستیک، سندرم کالمن و کارتاژنر هستند.
– روش های درمانی: درمان جایگزینی تستوسترون، استفاده طولانی مدت از استروئیدهای آنابولیک، داروهای سرطانی (شیمی درمانی)، برخی از داروهای ضد قارچ و آنتی بیوتیک، داروهای زخم معده و سایر داروها می توانند تولید اسپرم را مختل کرده و قدرت باروری مردان را کاهش دهند.
– جراحی های قبلی: برخی از عمل های جراحی ممکن است مانع از حضور اسپرم در انزال شود، از جمله وازکتومی، درمان فتق مغبنی، جراحی بیضه یا کیسه بیضه، پروستات و جراحی های شکمی بزرگ که برای سرطان های بیضه و مقعد انجام می شود. در بیشتر موارد جراحی می تواند در برطرف کردن این انسدادها یا بازیابی اسپرم از اپی دیدیم و بیضه کمک کند.