زایمان زودرس – بخش دوم

در ابتدا بخش اول این مقاله با عنوان ” زایمان زودرس – بخش اول ” را مطالعه کنید.

چگونگی چک کردن انقباضات

بررسی انقباضات یکی از راه‌های کلیدی در تشخیص زایمان زودرس است.

1. نوک انگشتان‌تان را روی شکم قرار دهید.

2. اگر حس می‌کنید که رحم منقبض و سپس منبسط می‌شود، این یک انقباض است.

3. برای انقباضات خود زمان بگیرید. زمان شروع یک انقباض را یادداشت کنید و سپس زمان شروع انقباض بعدی را یادداشت کنید.

4. سعی کنید که انقباضات را متوقف کنید. روی پای خود بایستید. حالت و وضعیت بدن‌تان را تغییر دهید. آرامش خود را حفظ کنید. دو یا سه لیوان آب بنوشید.

5. اگر همچنان هر ده دقیقه یا زودتر، انقباض داشتید یا علائم‌تان حادتر شد یا دردتان شدت گرفت و به هیچ شکل کاهش پیدا نکرد، فورا با پزشک یا مامای خود تماس بگیرید.

زایمان زودرس

به یاد داشته باشید بسیاری از زنان انقباضات کاذب و بی خطری تحت عنوان انقباضات براکستون هیکس (Braxton Hicks contraction) را تجربه می‌کنند. این گونه انقباضات اغلب نامنظم هستند و فاصله‌ی زمانی آن‌ها به هم نزدیک نمی‌شود، همچنین اگر حرکت یا استراحت کنید، متوقف می‌شوند. این دسته از انقباضات به زایمان زودرس مربوط نیستند. اگر در مورد نوع انقباضاتی که دارید مطمئن نیستید، با پزشک مشورت کنید.

چنانچه رفتن به بیمارستان ضروری باشد

اگر پزشک متخصص یا ماما تشخیص بدهد که زایمان زودرس دارید به احتمال زیاد مجبور می‌شوید که به بیمارستان بروید. زمانی که به بیمارستان برسید، پزشک، ماما یا پرستار اقدامات زیر را انجام می‌دهد:

• در مورد سابقه‌ی پزشکی‌تان و داروهایی که در حین بارداری مصرف می‌کرده اید از شما سوال می‌کند.

• ضربان قلب، فشار خون و دمای بدن‌تان را چک می‌کند.

• دستگاه نمایشگر (مانیتور) روی شکم‌تان می‌گذارد و ضربان قلب جنین و انقباضات‌تان را بررسی می‌کند.

• تست فیبرو نکتین جنینی (fetal fibronectin) انجام می‌دهد؛ این تست به برآورد میزان احتمال زایمان زودرس کمک می‌کند.

• دهانه‌ی رحم را بررسی می‌کند که ببیند در حال باز شدن است یا نه.

چنانچه تشخیص داده شود که زایمان زودرس دارید، روش‌های درمانی زیر در خصوص‌تان انجام می‌گیرد:

• تزریق داخل وریدی مایعات (IV fluids)

• مصرف داروهایی که رحم را آرام کرده و زایمان را متوقف می‌سازد

• مصرف از داروهایی که رشد ریه‌های جنین را سرعت می‌بخشد

• مصرف آنتی‌ بیوتیک

• بستری شدن در بیمارستان

اگر با انجام تمامی این روش‌ها، باز هم نشود زایمان را به تعویق انداخت آن‌وقت پزشک متخصص و ماما آماده می‌شوند تا بچه را به دنیا بیاورند.

اگر پزشکان تشخیص دهند که دیگر در وضعیت زایمان زودرس به‌سر نمی‌برید، می‌توانید به خانه برگردید. علیرغم باور رایج، بنظر نمی‌رسد که بستری شدن و استراحت مطلق کمکی به توقف زایمان زودرس کنند و به نوبه‌ی خود، خطرات احتمالیِ خاص خود را دارند.

اگر بچه زودتر از موعد به دنیا بیاید چه می‌شود؟

تقریبا از هر ده بچه، یکی زودتر از موعد به دنیا می‌آید. اغلب این کودکان به مرور زمان که رشد می‌کنند، بهتر می‌شوند و به کودکان معمولی می‌رسند.

اما خطر احتمالی ابتلا به برخی مشکلات و بیماری‌ها در این دسته از کودکان بیشتر است. بچه‌هایی که زودتر از موعد به دنیا می‌آیند نسبت به کودکانی که کامل رشد می‌کنند و در موعد مقرر متولد می‌شوند، رشد کندتری دارند. احتمال بروز برخی مشکلات مزمن نظیر اوتیسم، ناتوانی‌های ذهنی، فلج مغزی (cerebral palsy)، مشکلات ریوی، و از دست دادن بینایی و شنوایی در این دسته از کودکان بیشتر است.

بچه هر چه زودتر به دنیا بیاید، احتمال بروز مشکلات و بیماری‌ها در او بیشتر است. بچه‌هایی که بعد از هفت ماهگی به دنیا می‌آیند نیاز دارند تا مدت کوتاهی در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی پس از تولد (NICU) بستری شوند. بچه هایی که زودتر از هفت ماهگی متولد می‌شوند در معرض خطرات بیشتری قرار دارند و نیاز به مراقبت‌هایی ویژه در بخش مراقبت‌های ویژه‌ی پس از تولد دارند.

مترجم: ملوک دانشمند