درمان چسبندگی جفت (Placenta accreta) – بخش اول

تشخیص چسبندگی جفت

اگر برخی عوامل موثر در بروز یا تشدید چسبندگی جفت را داشته باشید – برای مثال اگر جفت بخشی از دهانه ی رحم (سرویکس) یا تمام آن را پوشانده باشد (جفت سر راهی) یا اینکه سابقه ی جراحی رحم داشته باشید- پزشک با دقت، محل قرارگیری و وضعیت جفت را در رحم تان بررسی می کند.

با استفاده از ام آر آی (MRI) یا سونوگرافی، پزشک می تواند میزان چسبندگی یا پیشرفتگی جفت در دیواره ی رحم را ارزیابی نماید.

درمان چسبندگی جفت

اگر پزشک به چسبندگی جفت مشکوک شود، با شما صحبت می کند و با مشورت خودتان، برنامه ای مناسب برای زایمان بی خطر فرزندتان درنظر می گیرد.

در برخی موارد که چسبندگی جفت شدت دارد، انجام سزارین و به دنبال آن، جراحی برای برداشتن رحم (هیسترکتومی) ممکن است ضروری باشد. این فرایند که به آن، سزارین هیسترکتومی نیز اطلاق می شود، به منظور پیشگیری از خطر مرگبار خونریزی شدید در اثر جدا کردن جفت، انجام می گیرد.

چنانچه در سه ماهه ی سوم بارداری، خونریزی واژینال داشته باشید، پزشک برایتان استراحت مطلق یا بستری شدن در بیمارستان را ضروری خواهد دانست.

درمان چسبندگی جفت

قبل از عمل

تیم پزشکی برای انجام این عمل، متخصص زنان و زایمان، متخصص بیماری های زنان، متخصص جراحی دستگاه تناسلی و کادر متخصص بیهوشی را شامل می شود.

پزشک ابتدا تمام خطرات و عوارض احتمالی که عارضه ی چسبندگی جفت در پی دارد را برای تان توضیح می دهد. همچنین ممکن است برای تان توضیح دهد که احتمال موارد زیر وجود خواهد داشت:

• نیاز به تزریق و انتقال خون حین و پس از زایمان

• نیاز به انتقال تان به بخش مراقبت های ویژه (اگر پس از زایمان خونریزی شدید داشته باشید)

حین عمل

طی عمل سزارین، پزشک زایمان را از طریق ایجاد یک شکاف اولیه در شکم و سپس شکاف دیگری در رحم، انجام می دهد. پس از زایمان، یکی از اعضای تیم پزشکی، رحم را به همراه جفتی که همچنان به آن چسبیده است از بدن تان خارج می سازد تا به این شکل از خونریزی شدید جلوگیری کند.

پس از انجام هیسترکتومی دیگر نمی توانید باردار شوید. اگر برنامه ای برای بارداری های آتی خود داشته اید، موضوع را با پزشک خود در میان بگذارید تا گزینه ها و راه های ممکن دیگر را برای تان توضیح دهد.

درمان چسبندگی جفت

در مواردی معدود، ممکن است رحم و جفت را به حال خود رها کنند تا جفت به مرور زمان از دیواره ی رحم جدا شده، تکه تکه شود و از میان برود. با این حال، چنین رویکردی، می تواند عوارض خطرناکی از جمله موارد زیر داشته باشد:

• خونریزی شدید واژینال

• عفونت

• نیاز به انجام هیسترکتومی در یک برحه ی زمانی دیگر

علاوه بر این، تحقیقات معدودی حاکی از آن هستند که زنانی که عارضه ی چسبندگی جفت را بدون انجام هیسترکتومی پشت سر گذاشته اند در بارداری های بعدی خود همچنان در معرض خطر بروز مجدد این عارضه قرار دارند.