تفاوت سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری
سقط جنین به معنای از دست دادن خود به خودی جنین قبل از هفته 20 بارداری است. 10 تا 20 درصد از بارداری ها به سقط جنین منتهی می شود. بیشتر سقط ها قبل از هفته 13 بارداری (سه ماهه اول) اتفاق می افتد که در بسیاری موارد مادر حتی متوجه بارداری خود نمی شود. تخمین زده شده که حدود 10 درصد از بارداری های تایید شده در سه ماهه اول بارداری به سقط جنین ختم می شوند و کمتر از 4 درصد از بارداری ها در سه ماهه دوم پایان می یابند.
بررسی کلی
تجربه فیزیکی و روحی سقط جنین بر اساس علت و زمان سقط یا سایر عوامل فردی می تواند برای هر زنی متفاوت باشد. سقط هایی که در اوایل بارداری اتفاق می‌افتند با مواردی که در سه ماهه دوم یا سوم بارداری رخ می دهند کاملا متفاوت هستند. گاهی سقط جنین می‌تواند تقریبا به‌طور نامحسوس اتفاق بیفتد، مانند سقط فراموش شده یا خاموش که علائم ظاهری ندارند.
محاسبه خطر دقیق سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری چالش برانگیز است، زیرا بسیاری از سقط جنین ها گزارش نمی شوند و برخی موارد نیز قبل از این که مادر متوجه بارداری شود، رخ می دهند.
در ادامه با سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری، علائم و دلایل آن آشنا می شوید.
سقط جنین در سه ماهه اول بارداری
سقط جنین اغلب در سه ماهه اول و قبل از هفته 10 بارداری اتفاق می افتد. در بیشتر موارد نمی توان از سقط جنین جلوگیری کرد یا روند آن را متوقف کرد.
علل سقط جنین در سه ماهه اول بارداری
بیشتر سقط‌های سه ماهه اول بارداری به این دلیل رخ می دهند که جنین به طور طبیعی رشد نمی کند (رشد جنین متوقف می‌شود). این مسئله اغلب مربوط به اختلالات کروموزومی یا جفتی است. در این موارد بدن مادر با تشخیص پایان بارداری شروع به ریزش لایه داخلی رحم می کند. این فرآیند باعث بروز علائم آشکار سقط جنین، یعنی گرفتگی (دل درد و کمر درد شدید) و خونریزی واژینال می‌شود.
تفاوت سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری
علائم سقط جنین در سه ماهه اول بارداری
علائم سقط جنین در برخی موارد می تواند شامل خونریزی خفیف، شبیه به یک دوره عادت ماهانه معمولی باشد. بعضی از زنان ممکن است علائم جزئی تری را تجربه کنند، مانند توقف ناگهانی علائم بارداری (تهوع صبحگاهی یا حساسیت سینه). در برخی موارد نیز نشانه های سقط تا چند هفته بروز نمی کند. (همه زنان علائم سقط جنین را ندارند)
تایید و درمان سقط جنین در سه ماهه اول بارداری
برای تشخیص و تایید سقط جنین در سه ماهه اول بارداری از سونوگرافی یا آزمایش خون استفاده می شود. بسته به هفته بارداری یا علت سقط، مادر ممکن است تصمیم بگیرد که سقط جنین را به طور طبیعی انجام دهد یا برای تسریع روند آن از دارو یا روش جراحی اتساع و کورتاژ (D&E) کمک بگیرد.
سقط خود به خودی در سه ماهه اول بارداری
در بیشتر سقط ها، قلب جنین قبل از بروز علائم ظاهری از کار می‌افتد. با این حال، در برخی موارد که ضربان قلب جنین قابل تشخیص و دهانه رحم بسته باشد، خونریزی واژینال رخ می دهد. هرگونه خونریزی واژینال در نیمه اول بارداری از نشانه های تهدید به سقط در نظر گرفته می شود.
در بسیاری از موارد خونریزی متوقف می شود و جنین به رشد خود ادامه می دهد. ولی گاهی تهدید به سقط منجر به از دست دادن بارداری می شود. در واقع هیچ راهی برای پیش بینی نتیجه وجود ندارد. اگرچه برخی از پزشکان توصیه به استراحت و اجتناب از رابطه جنسی، ورزش، تامپون و بلند کردن اجسام سنگین می کنند، ولی شواهد کمی وجود دارد که نشان دهد این مداخلات به حفظ بارداری کمک می کند.
اغلب توجیهی برای این مسئله که چرا برخی تهدید به سقط ها به از دست دادن بارداری ختم می شوند و برخی دیگر تا پایان بارداری باقی می مانند وجود ندارد.
سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری
سقط جنین در اوایل سه ماهه دوم بارداری تقریبا مانند سقط جنین در سه ماهه اول است. با این حال، از آن جا که در این مرحله جنین بیشتر رشد کرده، ختم بارداری معمولا با فقدان ضربان قلب او تایید می شود. این کار اغلب از طریق سونوگرافی انجام می شود.
علل سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری
دو دلیل رایج سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری شامل، نارسایی دهانه رحم (اتساع زودرس سرویکس) یا زایمان زودرس است.
با نارسایی دهانه رحم (همچنین به عنوان نارسایی سرویکس یا دهانه رحم ناتوان شناخته می شود)، ممکن است جنین برای زنده ماندن خیلی زود به دنیا بیاید. پزشکان گاهی روند زایمان را با سرکلاژ دهانه رحم (عمل دوختن دهانه رحم برای بسته نگه داشتن آن) به تاخیر می اندازند. در صورتی که زایمان زودرس به موقع تشخیص داده شود، گاهی می توان این روند را با داروهای ضد انقباض و استراحت در رختخواب متوقف کرد. زنانی که علائم احتمالی زایمان را مشاهده می کنند، باید فورا با پزشک خود تماس بگیرند.
دلایل متعدد دیگری برای سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری وجود دارد، از جمله موارد زیر:
– مشکلات ژنتیکی (مانند ناهنجاری‌های ساختاری رحم)
– مصرف مواد مخدر (مانند کوکائین)
– ناهنجاری‌های ژنتیکی در جنین
– عفونت مادر (عفونت های شناخته شده ای که در مرگ جنین اثر دارند، مانند واژینوز باکتریایی یا عفونت مایع آمنیوتیک)
– بیماری مادر (از جمله دیابت، پره اکلامپسی، لوپوس یا مشکلات تیروئید)
– ناهنجاری های رحم (مانند فیبروم)
– مشکلات جفت (مانند جدا شدن جفت یا جفت سرراهی)
– تروما
گاهی اوقات، از دست دادن بارداری بدون دلیل مشخص اتفاق می افتد.
علائم سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری
علائم سقط جنین در سه ماهه دوم بارداری مشابه سه ماهه اول است و شامل مواردی از جمله خونریزی، گرفتگی عضلات (درد شدید در ناحیه شکم و کمر) و از دست دادن علائم بارداری است. شدت این علائم ممکن است بیشتر از سه ماهه اول باشد یا شاید مادر هیچ علائمی نداشته باشد.
برخی از مادران تا زمان ویزیت بعدی خود، طی معاینه معمول بارداری که پزشک با استفاده از گوشی داپلر ضربان قلب جنین را بررسی می کند، اصلا متوجه نشانه ای از ختم بارداری نمی شوند. سایر زنان با توقف حرکات منظم جنین متوجه سقط جنین می شوند.
تفاوت سقط جنین در سه ماهه اول و دوم بارداری
سقط جنین پس از 20 هفته بارداری
به از دست دادن جنین بعد از هفته 20 بارداری مرده زایی می گویند. هر یک از دلایل بالا می تواند باعث مرگ جنین داخل رحم شوند، در این وضعیت مادر دیگر حرکت جنین را احساس نمی کند. در اغلب موارد، زنان به جای انتظار برای خروج جنین به طور طبیعی به روش اتساع یا کورتاژ برای تخلیه بافت جنین نیاز دارند.
خلاصه مطلب
سقط جنین می‌تواند برای بسیاری از زنان تجربه‌ای دردناک باشد. بهتر است بدانید که در بیشتر موارد هیچ شانسی برای نگه داشتن جنین وجود ندارد و کسی مقصر نیست. مراقبت مناسب از خود و توجه به سلامت روحی و جسمی پس از سقط بسیار مهم است.