بیماری های عفونی در دوران بارداری
زنان باردار احساسات متفاوتی را تجربه می کنند، از شادی گرفته تا وحشت در مورد سلامت فرزندشان. در برخی موارد، هورمون های بارداری می توانند مسئول این نوسانات خلقی باشند.
اما همچنین مهم است به یاد داشته باشید که بارداری باعث ضعف سیستم ایمنی می شود و سرکوب سیستم ایمنی می‌تواند خطر ابتلا به بیماری‌های عفونی را افزایش دهد. بعضی از بیماری‌های عفونی برای دوران بارداری و پس از زایمان خطر به حساب می آیند. این مسئله می‌تواند شامل برخی از عفونت‌های شایع به ویژه سیتومگالوویروس (CMV) و عفونت زیکا (کمتر شایع) شود.
عفونت های پرخطر در دوران بارداری
در دوران بارداری سیستم ایمنی بدن تعییر می کند تا بتواند از مادر و جنین در برابر ببماری ها محافظت کند. بدن جنین را بخشی از خود و بخشی خارجی می داند. بنابراین با سرکوب سیستم ایمنی بدن می تواند جنین در حال رشد را به عنوان یک جسم خارجی بپذیرد. یک سیستم ایمنی طبیعی و فعال، اجسام خارجی را تشخیص می‌دهد و حملات ایمنی را علیه آن‌ها انجام می‌دهد. هنگامی که آن جسم خارجی جنین باشد، تضعیف برنامه ریزی شده یا سرکوب سیستم ایمنی برای بارداری موفق ضروری است.
با این حال، خطر اصلی این است که سرکوب سیستم ایمنی، مادر و جنین را مستعد ابتلا به چند بیماری عفونی و عوارض ناشی از آن می کند. همچنین به دلیل برخی علائم طبیعی بارداری، ممکن است در تشخیص برخی عفونت‌ها در این دوران تاخیر ایجاد شود.
برای نمونه، تعداد گلبول‌های سفید خون در بارداری افزایش می‌یابد. افزون بر این، ناراحتی‌ها و خستگی‌های ناشی از عفونت ممکن است علائم معمول بارداری در نظر گرفته شود.
عفونت های دوران بارداری چه خطراتی برای جنین دارند؟
“انتقال عمودی” اصطلاحی است که به شیوع عفونت از مادر باردار به جنین اشاره می کند. این عفونت ها ممکن است در زمانی که جنین هنوز در رحم است، در حین زایمان و بلافاصله پس از آن منتقل شوند.
بیماری عفونی در دوران بارداری
عفونت های قابل انتقال از مادر به جنین
عفونت مادرزادی (قابل انتقال از رحم مادر به جنین) عفونتی است که از جفت عبور کرده و جنین را آلوده می کند. بسیاری از میکروب‌های عفونی می‌توانند باعث عفونت‌های مادرزادی شوند، مشکلاتی در رشد جنین، مانند میکروسفالی یا سایر اثرات بر رشد مغز را به وجود آورند یا حتی منجر به مرگ جنین شوند.
TORCH مخفف چندین عفونت مادرزادی شایع است. این عفونت ها شامل موارد زیر می شود:
– توکسوپلاسموز
– سایر عفونت ها (سیفلیس، ایدز، لیستریا، ویروس واریسلا زوستر (آبله مرغان)، ویروس پاروویروس انسانی و موارد دیگر)
– سرخجه
– سیتومگالوویروس (CMV)
– ویروس هرپس سیمپلکس
اخیرا همچنین در مورد اثراتی که ویروس زیکا (zika) در دوران بارداری ایجاد می کند، پژوهش هایی صورت گرفته است.
عفونت های پری ناتال (در دوران بارداری و حین زایمان)
عفونت‌های پری ناتال به عفونت‌هایی اشاره دارد که هنگام حرکت جنین از کانال زایمان آلوده منتقل می شوند. این عفونت‌ها می‌توانند شامل بیماری‌های مقاربتی باشند، اما محدود به آن‌ها نیستند. عفونت همچنین می تواند از طریق آلودگی به مواد مدفوع در حین زایمان منتقل شود. نمونه هایی از عفونت های پری ناتال عبارت است از:
– سوزاک
– کلامیدیا
– ویروس هرپس سیمپلکس
– ویروس پاپیلومای انسانی (زگیل تناسلی)
– ایدز
– استرپتوکوک گروه B (GBS)
– و اخیرا چیکونگونیا
عفونت های دیگری نیز وجود دارد. با کمک متخصصان بهداشت، می توان تا حد زیادی از انتقال این عفونت ها به جنین جلوگیری کرد (یا خطرات آن را کاهش داد).
در برخی موارد، ممکن است درمانی برای این عفونت ها در دوران بارداری در دسترس باشد. در موارد دیگر، شاید نیاز به تغییر نحوه زایمان باشد. مهم است که در مورد هر گونه علائم نگران کننده یا عفونت های شناخته شده با پزشک یا سایر متخصصان مراقبت های بهداشتی صحبت کنید.
عفونت های پست ناتال (پس از زایمان)
عفونت‌هایی که پس از زایمان از مادر به نوزاد منتقل می‌شوند به عنوان عفونت‌های پست ناتال شناخته می‌شوند. این عفونت ها می توانند در دوران شیردهی از طریق میکروب های عفونی موجود در شیر مادر منتقل شوند.
بیماری عفونی در دوران بارداری
چند نمونه از عفونت های پس از زایمان عبارت است از:
– CMV
– ایدز (HIV)
– هپاتیت B و C
– ویروس نیل غربی (west nile virus)
– ویروس لنفوتروپیک سلول T انسانی (HTLV)
این خطر وجود دارد که هر دو عفونت پری ناتال و پست ناتال مقاوم به دارو باشند. این امر به ویژه اگر عفونت در بیمارستان به مادر منتقل شده باشد صدق می کند، زیرا عفونت‌های بیمارستانی نسبت به درمان آنتی بیوتیکی مقاوم تر هستند. با این حال، دلایل زیادی برای مقاومت عفونت ها به دارو وجود دارد.
چه آزمایش هایی برای تشخیص عفونت های دوران بارداری در دسترس هستند؟
بر اساس سابقه پزشکی، عوامل خطر و قرار گرفتن در معرض برخی بیماری‌های عفونی و همچنین نتایج حاصل از سونوگرافی و ویزیت‌های دوران بارداری، پزشک تعیین می کند که آیا مادر برای برخی عفونت های بارداری نیاز به انجام غربالگری آزمایشگاهی دارد یا خیر.
در حالی که چندین آزمایش تشخیصی برای عفونت های دوران بارداری در دسترس است، بیشتر متخصصان زنان و زایمان به جای غربالگری های عادی، بیماران خود را بر اساس شرایط شان ارزیابی می کنند.
در طول سونوگرافی، تکنسین قادر خواهد بود ناهنجاری هایی را که ممکن است نشان دهنده بیماری های عفونی در بارداری باشد را تشخیص دهد و به دنبال ناهنجاری‌هایی در رشد جنین باشد، مانند اندازه سر و همچنین نقص یا عدم رشد قلب، اندام‌ها، ریه‌ها یا شکم جنین.
پس از تولد، نوزادی که مشکوک به آلودگی عفونت های دوران بارداری است با بررسی رشد فیزیکی و از طریق تست های آزمایشگاهی (نمونه خون) مورد ارزیابی قرار می گیرد، سپس در صورت تشخیص ناهنجاری آزمایش هایی برای تایید میکروب عفونی خاص انجام می شود.
اگر باردار هستید و نگران عفونت های دوران بارداری هستید، با پزشک خود در مورد لزوم انجام آزمایش های خاص صحبت کنید.